"Pijn is voor even, opgeven voor altijd".

De technische staf had voor de wedstrijd van vandaag rekening gehouden met een slecht resultaat. De wedstrijd maakte namelijk deel uit van een intensief voorbereidingsprogramma voor het Nederlands Kampioenschap, dat half juni zal plaatsvinden in Alkmaar. Het zwaartepunt van dat programma lag afgelopen week in Best. Ron en Piet, oud-commando's en inmiddels verbonden aan De Harde Leerschool (https://dehardeleerschool.nl/), waren bereid om de meiden van MO15-1 stevig onder handen te nemen tijdens een kamp dat veel weg had van een mini-Kamp van Koningsbrugge.Vaste kijkers van dit televisieprogramma kunnen zich wel voorstellen dat het, na twee dagen compleet te worden afgemat door drie "drill instructors", niet meevalt om de ochtend erna een wedstrijd te spelen.

Wat er vanochtend gebeurde was enorm onverwacht. Natuurlijk hadden we vooraf in de kleedkamer samen afgesproken dat we er vol voor zouden gaan, en we als team het veld in zouden gaan. Natuurlijk weten we, als technische staf, dat de meiden goed kunnen voetballen. Maar dat we vanaf de eerste minuut zo zouden spelen, hadden we niet kunnen vermoeden. De tegenstander werd vanaf het begin onder druk gezet en er werd voor iedere bal geknokt. In de omschakeling werd er bovendien redelijk tot goed gevoetbald. Dat betekent niet dat we over Zeelandia Middelbirg heen liepen. Sterker nog, na een snelle goal van Dian kwam de tegenstander een paar keer gevaarlijk voor onze goal. Eén van de oorzaken dat we geen volledige controle hadden, was dat de tegenstander een wat ongebruikelijk systeem hanteerde, Voor de coach was het erg fijn om te zien dat de speelsters dit al snel door hadden en op zoek gingen naar een oplossing, die vervolgens ook gevonden werd.

Uiteindelijk werd de wedstrijd vanmorgen met 3-0 gewonnen. De meiden moeten de ontberingen van afgelopen dagen hebben gevoeld in hun benen (en in de rest van hun lichaam), maar er is geen onvertogen woord gevallen. Als er iemand in het veld hulp nodig had, dan stonden er meerdere ploeggenoten klaar om die hulp te bieden. Tot de laatste seconde werd alles gegeven voor het gestelde doel: een overwinning met een goed gevoel. Het leek wel alsof één van de belangrijkste boodschappen, die Ron en Piet hebben meegegeven, al goed was ingedaald: "Pijn is voor even, opgeven is voor altijd". Als al die andere wijze lessen ook zo worden nageleefd door de meiden, dan hoeft de techische staf (en de ouders) zich geen zorgen meer te maken.